DDA

W literaturze przedmiotu oraz w codziennym życiu często można się spotkać z określeniem DDA. Dla wielu ten skrót brzmi bardzo zagadkowo, a dla innych jest on powszechnie znany.

W przeszłości uważano, że alkoholizm odnosi się tylko i wyłącznie do osoby pijącej, dzisiaj jest to choroba, która dotyczy całej rodziny, w której co najmniej jedna osoba jest uzależniona. Dzieci wychowujące się w rodzinie z problemem alkoholowym narażone są na przebywanie w stanie chronicznego napięcia i stresu oraz wielu traumatycznych sytuacji związanych z destrukcją ról rodzicielskich, chaosem oraz ciągłymi awanturami, często bez powodu. Ciągła niepewność i nieprzewidywalność wydarzeń jest podstawowym źródłem zagrożeń powodujących utratę kontroli nad całym życiem.

Osoby dorastające w rodzinie z problemem alkoholowym, u których stwierdzono występowanie syndromu DDA, często w trakcie terapii ujawniają problem doświadczanej przemocy ze strony pijącego rodzica.

Przeprowadzanie diagnozy dzieci zgłaszających się do poradni dokonuje się zazwyczaj w kontekście ról, jakie przyjmują/przyjmowały żyjąc w zaburzonym systemie rodzinnym. Niszczące role w pewnym rozwoju dziecka zostały mu narzucone, zgodne z potrzebami dorosłych.

Osoba, której cechy bohatera były najbardziej dominujące, w życiu dorosłym nie będzie pracowała ze spokojem i pewnością dobrze wykonywanych obowiązków, towarzyszyć jej będzie nadgorliwość i nadobowiązkowość.

Pogłębiając obszar psychologicznego funkcjonowania i prezentowanych problemów w funkcjonowaniu dzieci wychowujących się w rodzinie z problemem alkoholowym wymienić można następujące zaburzenia.

Istnieje kilka możliwości leczenia osób z syndromem DDA. Jedną z nich jest terapia indywidualna, na której w zależności od potrzeb, nasilenia objawów i podejścia jakim pracuje terapeuta, spotkania mogą odbywać się od jednego w miesiącu do dwóch tygodniowo. Zazwyczaj czas trwania sesji indywidualnej mieści się między 45 a 60 minut.

Bardzo popularne są spotkania grupowe liczące od 8-16 osób, w których uczestniczą dorosłe osoby (które ukończyły 18 r. ż), mają podobne doświadczenia wzrastania w dysfunkcyjnym środowisku i wspólnie z terapeutą rozpoznają własne problemy, które wynikają z dorastania w rodzinie alkoholowej.

Przeprowadzenie efektywnej psychoterapii jest o tyle skuteczne, o ile osoba, na skutek swojej osobistej pracy- przestaje myśleć o sobie „jestem DDA” i równocześnie pamiętając dramat swoich doświadczeń rozumie ich znaczenie. Spodziewanym skutkiem psychoterapii jest zaprzestanie koncentrowania się na przeszłości i otwarcie się na teraźniejszość i przyszłość.