Zawód Psycholog

W dzisiejszych czasach wielu ludzi nadal bardzo często myli zawód psychologa z zawodem lekarza psychiatry. Są to dwa odrębne zawody, choć zarówno psycholog jak i psychiatra mają kilka wspólnych cech, np. mogą prowadzić zajęcia terapeutyczne, grupy spotkaniowe oraz dbają o stan zdrowia psychicznego pacjentów.

Niewiedza lub błędne przekonanie o tym kim jest psycholog powoduje u ludzi niechęć, nieufność do skorzystania z konsultacji psychologicznej.

Podstawowa różnica między psychologiem a psychiatrą polega na zdobytym wykształceniu oraz kompetencjach.

Osoba kończąca studia o kierunku psychologia zdobywa wykształcenie akademickie, które stwarza możliwość szerokiego obszaru pracy, niekoniecznie z osobami, które mają problemy natury emocjonalno-psychicznej. Psycholog może pracować w reklamie, transporcie, czy w działach zajmujących się doradztwem zawodowym (HR) podczas rekrutacji pracowników lub w sądzie. Zdecydowanie mniejsza część absolwentów psychologii pracuje w obszarze pomagania ludziom z problemami emocjonalnymi czy społecznymi.

Studia o kierunku psychologii trwają 5 lat. Ukończenie studiów psychologicznych nadaje dyplom magistra psychologii. Absolwent studiów psychologicznych jest przygotowany do pełnienia ról zawodowych wymagających zaawansowanej wiedzy i kompetencji psychologicznych. Może podjąć pracę między innymi jako doradca zawodowy, wychowawca w więzieniach lub poprawczakach, pracownik działu reklamy lub marketingu, human resources (HR- zarządzanie przedsiębiorstwem, rekrutacja, szkolenia) czy też jako psycholog w hospicium.

W trakcie studiów psychologicznych studenci wybierają specjalizację lub moduły specjalizacyjne (najczęściej na dwóch ostatnich latach studiów), np. psychologia stosowana, psychologia rozwoju dzieci i młodzieży, psychologia kliniczna, psychologia pracy, psychologia reklamy i marketingu, psychologia sądowa, opieka paliatywna i terminalna, psychologia sportu itp. Wybór specjalizacji z jednej strony ukierunkowuje dalsze kształcenie absolwenta psychologii umożliwiając mu kontynuowanie obszaru zainteresowań po studiach lub z drugiej strony pozwala sprawdzić czy wybór określonej specjalizacji jest tą, którą chce się zajmować w przyszłości. Podkreślić należy, że ukończenie specjalizacji w trakcie studiów np. specjalizacji klinicznej nie nadaje bezpośrednio absolwentowi tytułu psycholog kliniczny, lecz magister psychologii.

Aby uzyskać tytuł psycholog kliniczny (psycholog mający uprawnienia do pracy w obszarze profilaktyki, diagnostyki oraz terapii zaburzeń psychicznych) należy ukończyć dodatkowy pięcioletni kurs, który składa się z szeregu staży, szkoleń, których celem jest poszerzenie wiedzy niezbędnej do lepszego rozumienia i rozwiązywania problemów psychicznych, podnoszenie umiejętności w zakresie prowadzenia terapii oraz rozwijania umiejętności dbania o wysoki standard etyczny świadczonych usług.

Natomiast, aby zostać psychiatrą trzeba skończyć ogólne studia medyczne, które trwają 6 lat. Ukończenie studiów medycznych nadaje tytuł LEKARZA. Do tego dodatkowo należy odbyć 13-miesięczny staż podczas, którego otrzymuje się Tymczasowe Prawo Wykonywania Zawodu (podczas tego okresu nie można podejmować żadnych czynności medycznych bez konsultacji ze „starszym” lekarzem oraz nie można wystawiać recept. Po odbytym stażu zdaje się egzamin, tzw. LEP (obejmujący program całych studiów). Zdanie tego egzaminu nadaje Prawo Wykonywania Zawodu. Następnie wybiera się specjalizację w dziedzinie psychiatrii, (na Oddziale Psychiatrycznym) , która trwa kolejne 5 lat. Po ukończeniu stażu i pomyślnym zdaniu egzaminów otrzymuje się tytuł Specjalisty Psychiatrii. Psychiatra jak każdy lekarz, ma uprawnienie do przeprowadzania badań medycznych, udzielania porad medycznych i przepisywania leków. Natomiast psycholog nie przepisuje żadnych leków. Jest to podstawowa różnica między psychiatrą a psychologiem.

6 NAJCZĘSTSZYCH BŁĘDNYCH PRZEKONAŃ NA TEMAT PSYCHOLOGÓW:
Psycholog przepisuje leki
Psycholog nie ma uprawnień przepisywania leków. Może tego dokonać lekarz psychiatra.
Do psychologa zgłaszają się tylko osoby chore psychicznie („wariaci”)
Psycholog bardzo często kojarzy się z lekarzem psychiatrą, który pomaga osobom chorym psychicznie, dlatego też psycholog jest błędnie mylony z przekonaniem, że zgłaszając się na rozmowę do psychologa trzeba być osobą „nienormalną”. Takie przekonanie budzi niechęć i obawę przed udaniem się na konsultację z psychologiem.
Jeśli pójdę do psychologa wszyscy będą wiedzieć, że mam problem.
Zawód psychologa objęty jest kodeksem prawnym i etycznym, w którym jest mowa o zachowaniu tajemnicy zawodowej. Oznacza to, że psycholog zobligowany jest do zachowania tajemnicy treści ujawnianych przez swojego klienta/pacjenta. Są pewne odstępstwa od tej ustawy, m.in. psycholog może być zwolniony z zachowania tajemnicy zawodowej, gdy istnieje zagrożenie życia lub śmierci klienta lub innych osób lub zostanie zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy przez sąd lub prokuratora (tylko w sprawach karnych; tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczności nie mogą być ustalone na podstawie innego dowodu).
Wystarczy, że psycholog spojrzy na mnie i będzie wiedział o czym myślę, dowie się o moich największych tajemnicach.
Psycholog nie jest jasnowidzem, ani wróżką więc nie jest wstanie odgadnąć czyichś myśli. Faktem jest, że na podstawie zdobytej wiedzy potrafi łatwiej nazwać co czują ludzie w danej sytuacji poprzez interpretację zachowania danej osoby, co często bywa odbierane jako czytanie w myślach. Psycholog jest również świetnym obserwatorem i słuchaczem co ułatwia określenie pewnych struktur osobowości. Również psychologowie zostali przeszkoleni do stosowania różnych testów psychologicznych, na podstawie których potrafią postawić diagnozę osobowości lub różnych zaburzeń lub właściwości temperamentu. Bez jasnych informacji z twojej strony psycholog nie jest w stanie odkryć twoich sekretów, może się domyślać pewnych rzeczy, ale nie będzie pewien w 100%.
Na psychologię wybierają się osoby z problemami.
Na studia psychologiczne, tak jak na każde inne, wybierają się różne osoby, są wśród nich takie, które mają problemy. Niektórzy uważają, że podczas studiowania rozwiążą swoje problemy, jednak często się zdarza, że intensywność nauki i trudność egzaminów w szybki sposób dyskwalifikuje te osoby z dalszej nauki. Z drugiej strony, studia psychologiczne pozwalają lepiej zrozumieć siebie, co powoduje zwiększenie samoświadomości oraz rozwój wewnętrzny.
Psycholog powie mi co mam zrobić, da gotową odpowiedź.
Spora część osób zgłaszających się do psychologa oczekuje gotowej odpowiedzi lub rady co mają zrobić w konkretnej sytuacji i są zdziwieni, gdy psycholog im nie daje gotowej odpowiedzi. W zamian za to specjalista pokazuje różne możliwości rozwiązania problemu, ale wybór zostawia klientowi/pacjentowi. Zadaniem psychologa jest motywowanie zgłaszających się do niego osób do podejmowania samodzielnych decyzji oraz wspierania ich w dokonywaniu korzystnych zmian.